بهار کردی/چیاجبری

فرهنگ غنی اقوام سرشار از اشارت ها و بشارت های ادیبانه و فلسفی ست .آنجا که نگرشی می تواند بیانگر جهان بینی مردمانی طبیعت خو باشد .در فرهنگ قوم کُرد پانزدهم ماه پایانی هر فصل ، آغاز فصل بعدی ست . با این حساب پانزدهم خرداد آغاز تابستان ، پانزدهم شهریورآغازپاییز ،پانزدهم آذر آغاز زمستان است طبیعتا پانزدهم اسفند هم تولد بهار است .یا به قول خودشان وهارکردی (بهارکردی ) . مسئله این است که دیو زمستان به این راحتی دست از دامان طبیعت نمی کشد می خواهد شلتاق کند ،آشوب راه بیندازد خلاصه هر چه زور دارد بزند تا شاید پای آمدن بهار را به گل بنشاند، غافل از آنکه طبیعت آتشدانش را گیرانده و قیامتی در راه است حالا تا زمستان بیاید سرش را بچرخاند و دسیسه کند ، درختان جوانه هایشان را زاییده اند و خورشید هزاران دستش را از آستین بیرون کشیده . فلسفه این پیشواز، تدارک برای قدم آن در مردمانی که هم زیست طبیعت هستند باید در ایمانی باشد که آفریدگار بهار دارند آن ها با چشم های دلشان بهار سرمست را می بینند وعده آن ها با این الهه زیبایی ابدی ست . از قرنی به قرن دیگر صدای شادباش اش نوش گوشمان. بهار کردی مبارک .