شهرت و پرسونال برندینگ / امید ملائکه

آیا ما همه ی جنبه های یک گذاره را در نظر میگیریم یا ذهن ما سریعا اولین نمایه موجود را می پسندد و تایید میکند ؟امروز ما با انبوهی از انواع اطلاعات روبرو ایم ، که ذاتا به راحتی نمیشود سره از ناسره را تشخیص داد. عصر غرق شدن در شبکه های اجتماعی و البته بحران بیشتر دیده شدن است. گرچه انسان ذاتا موجودیست اجتماعی و میل به تایید و تمجید دارد.اما آیا در فرایند خلق و ساخت برندشخصی یا پرسونال برند خود ، اعتبار و عیار ما متر و سنجه درستی در دست داریم ؟آیا فقط دیده شدن و افزایش تعداد مخاطبین هدف برندسازی است ؟آیا ما انتخابهای درستی در پروسه برندینگ شخصی یا پرسنال برندینگ داریم ؟یا بقول ویلیام آرودا ، از متخصصین حوزه برندسازی شخصی ، فقط یک بلندگو بدست گرفته ایم و فریاد میزنیم : من را ببینید ، من را بشنوید .اگرچه انسان شناسی ، جامعه شناسی و روانشناسی شخصیت اعتقاد دارد انسان ذاتا موجودی قدرت دوست و برونگراست و میل به دیده شدش از زمانی که اجداد ما بر دیوار قارها نقاشی میکشید و آنرا به همنوعان خود توضیح میداد تا بیشتر دیده شوند شکل گرفته است تا شاید زوج بهتری نسیبش شود. تا به امروز که فریادهای دیجیتالیزه ما هر روز مثل ویروس پراکنده میشود. هر کسی حالا اکانت اینستاگرامی دارد و رقابت بر سر شهرت و ثروت است. سیستم آموزشی کشور ایران ، متاسفانه بطریقی مدلهای ذهنی و نگاه ما را نامناسب و قدیمی شکل داده است. که گاها دچار خطاهای اولیه تشخیصی میشویم. مثلا:وقتی راجع به مبحث جذاب پرسونال برندینگ یا برندسازی شخصی صحبت میکنیم نمیتوانیم بگوییم المان یا فاکتور شهرت در آن مهم نیست نمی شود نقش مهم و قدرت سوشیال مدیا یا همان شبکه های اجتماعی را نادیده گرفت
انسان همیشه در نهان و نهاد خود میل به قدرت و شهرت داشته و خواهد داشت و این قابل تغییر نیست. اما میشود آوازه و شهرت را مدیریت و کنترل کرد و در مسیر درست و شفاف یک پرسونال برند نیکو ساخت. شهیر بودن الزاما بد نیست…