تاریخچه مانکن/نوین مانکن

تاریخچه مانکن
مانکن یک عروسک است که استفاده‌های متعددی در زمینه‌های مختلف علمی و هنری دارد. یک موتیف بسیار تکرار شده در آثار بسیاری از هنرمندان اوایل قرن 20 است، به ویژه در آثار نقاشان متافیزیکی مانند جورجیو دچیریکو، آلبرتو ساوینیو و کارلو کارا این نماد بارها استفاده شده است. در دنیای سینما هم مانکن حضور ویژه‌ای دارد و بارها در فیلم‌های ترسناک به عنوان عنصری مرموز مورد استفاده قرار گرفته است. از اواسط قرن نوزدهم مانکن ها جزیی اصلی در خرده فروشی ها شدند و در این زمان بود که مانکن ها نشانه ی از تغییر نگرش جامعه نسبت به شکل انسان بودند. عالوه بر این، مانکن ها ویترین های مغازه ها را به یک فضای اجرایی تبدیل کرده بودند. این کلمه فرانسوی مدل یا فرم لباس ایستاده برای بدن انسان را توصیف می کرد که توسط خرده فروشان برای قرار دادن و نمایش لباس استفاده می شد. معنی می شود ، اما مجسمه مانکن کلمه فالندری است که به طور کلی به معنی ترجمه شده است. این کلمه در انگلستان مرد کوچک به معنای واقعی کلمه به در همان ابتدا به معنای مدل فشن به کار رفت و از زمان جنگ جهانی دوم گسترش یافت. در اواسط قرن ۱۹ مانکنها در درجه اول به عنوان یک ابزار پشت صحنه در مغازه ها مورد توجه قرار می گرفتند ، بدون سر طراحی شده و برای اهداف کاربردی لباس و خیاطی، کت و شلوارهای سفارشی مورد استفاده قرار می گرفتند که با پیشرفت تکنولوژی در تولید لباس کم کم مانکن هایی که برای خیاطی مورد استفاده قرار می گرفتند، از استفاده گسترده خارج شدند. اما به معنای پایان مانکن ها نبود. بلکه از یک عروسک بدون سر به تبدیل به مانکن های که بیشتر براساس ساختار زنانه شکل گرفته بود شدند و به یکی از اجزای حیاتی طراحی و دوخت تبدیل شدند. اما در زمان جنگ جهانی دوم به دلیل جیره بندی ، مانکن ها به شکلی باریک تر و با تزئینات کمتری تبدیل شدند. در دوران طول جنگ شاهد تغییرات ماندگارتری نیز بودیم و اولین مانکن های پالستیکی توسط طراحان Wolf Maury و Vine David نیز خلق شدند. در آن دوران فقط طراحی مانکن ها تغییر نکرد، بلکه طراحی کلی خرده فروشی ها نیز دستخوشی تغییراتی شد. تمرکز از لباس هایی که مانکن ها می پوشیدند به سمت صحنه های وسیع تری تغییر پیدا کرد. نمایشگرهای وسیع تر یک نظم اجتماعی محافظه کارتری را به تصویر کشیدند. روند تولید مانکن با رونق سالمتی و تناسب اندام در اواخر دهه هشتاد و نود دوباره تغییر کرد و به واقع گرایی بازگشت و کیفیت بیشتری به خود گرفت. در زمان بازی کیم کاترال در فیلم مانکن در سال ۱۹۸7 ، مدل هایی با ویژگی های
قوی ، خط شانه مستقیم و تأکید مجدد بر تناسب سالم ظاهر شده بودند.در همین حال ، با محبوبیت خرده فروشان و مدهای بزرگ ، مدل هایی که بیشتر شبیه به زنان معمولی بودند ظاهر شدند. ولی امروزه در دنیای مد مانکن نقشی مهم‌تری از نمایش لباس دارد. با به وجود آمدن تکنیک موالژ و ارتباط مستقیم آن با مانکن، فرم دقیق بدن با ابعاد درست در ساخت مانکن رعایت می‌شود. در این تکنیک طراح مستقیماً پارچه را روی بدن مانکن قرار داده و چین، تا و انواع مدل‌ها را با سوزن روی آن ایجاد می‌کند. بنابراین مانکن‌های جدید با استفاده از مواددارای خاصیت االستیک ساخته می‌شوند تا قابلیت سوزن خوردن داشته باشند.