سالی که آینده صنعت مد دگرگون شد/بهاره نریمیسا

ری کاواکوبو یکی از متفاوت ترین و نیز خلاق ترین طراحان لباس در جهان است. وی از طریق طراحی لباس، مفاهیم فلسفی و اجتماعی را بیان می کند. از نظر بسیاری از مطبوعات و رسانه های صنعت پوشاک، کاواکوبو متعلق به امروز نیست و شاید چیزی عجیب و نامعمول را در خود پنهان می دارد. گویی زیبایی در نظر وی از گذرگاهی مخوف و تاریک عبور کرده است. در این مطلب به نقد و بررسی لباس های ساختارشکن کاواکوبو از دید منتقدان فشن و هدفها و دغدغه های وی برای طراحی اولین کالکشن خود که در پاریس به نمایش گذاشته شد، پرداخته می شود.لباس هایی که او طراحی می کرد، مردانه به نظر می رسیدند و اغلب از رنگ های طیف خاکستری، سیاه و سفید استفاده می کرد. وی در سال 1980 به پاریس رفت و اولین فروشگاه لباسش را افتتاح کرد. لباسها و اکسسوری های کاواکوبو از سوراخ ها، شکاف ها و حفره های کوچک و بزرگ که باعث می شدند نمای ظاهری لباس، کهنه و دست دوم به نظر آید، تشکیل شده بود. او برای ایجاد این شکاف ها پیش طرحی نداشت و سعی می کرد از روش دست بافت برای تولید پارچه های ناقص و معیوب استفاده کند.کاواکوبو می¬گذارد این حفره ها و شکاف ها همچون نقاشی های ژاپنی باعث شود مخاطب تخیل کند.او به مخاطب آزادی کاملی می دهد تا خود به تفسیر بپردازد. او این آزادی را در طراحی های لباس نیز الزامی می داند. اندیشه ی کاواکوبو آرام و ساکن است و از درون همین سکون و آرامش، زیبایی خالص مورد نظرش جلوه گر می شود. ناکامل بودن آثار وی از شکاف ها و برش ها آغاز می شود و به هویت ها و چهره ها هم می  رسد. به همین خاطر است که در برخی موارد چهره ی مدل های زنده را هم می پوشاند. او اولین طراحی بود که برای عکس های کاتالوگ ها و کت واک ها یش از مدل های غیر حرفه ای، شخصیت های دنیای هنر و چهره های سینمایی بهره گرفت.در سال 1981 خانه های مد پاریس طعم اولین طراحان جدید ژاپنی را چشیدند. در پاییز همان سال، ری کاواکوبو به فرانسه سفرکرد تا اولین مجموعه های خود را در اروپا به نمایش بگذارد. در سال 1981 مد پاریس در چهارچوب زیبایی ، حداکثرگرایی و تجملات بود. تا این که کاواکوبو شروع به تغییر این  رویه می کند. در این برهه از زمان به نظر می رسید لباس های او از همان جذابیت های زیبایی الهام گرفته شده است. پاره پاره شدن و عدم تقارن، جایگزین دوخت های یکنواخت و ظریف گذشته شد. این لباس ها در مقایسه با همتایان اروپایی خود کاملا غیرجنسی بودند و این نشان دهنده ی سنت شکنی طراحان ژاپنی بود.

یکی از تاثیرات اساسی این مجموعه، زیبایی شناسی فقر بود. ژنده پوشی، لبه های پاره، لبه های ناهموار و پارچه های پیچیده ی لایه لایه. ژاپن پس از جنگ دچار یک بحران اقتصادی طولانی مدت شده بود و تاثیرات آن باعث شد تا کاواکوبو از تصاویر ژاپنی های فقیر الهام بگیرد و آثارش را در خانه ی مد پاریس به نمایش بگذارد. لباس های او را دارای اشکال نامنظم و ناجور توصیف می کردند اما در واقع از زیبایی  خاصی برخوردار بودند. در آغاز دهه ی 1980، زمانی که رنگ ها به وفور در مد استفاده می شد، کالکشن کاواکوبو در پاریس لباس های غیر آکروماتیک و بدون ساختار، عمد تا با رنگ سیاه را نمایش می داد. لباس های کاواکوبو که از ارزش های زیبایی شناختی موجود در کشورهای غربی دور می شد، دارای ظاهری فقیرانه بودند. آنها بر اساس ارزش های زیبایی شناختی ژاپن ساخته شده بودند. ازآن جا که رنگ سیاه جنبه ی جدیدی را شامل می شد که فراتر از چهارچوب بیان رنگ غربی بود، توجه مردم را به خود جلب کرد و در دهه ی 1980 به رنگ عصرتبدیل شد.